Info z Zapiecka (3)

Szanowny Prezesie,

Oczywiście przeczytałem w Twojej korespondencji, co się u Was w wielkim świecie dzieje. Łapię się za głowę i nie rozumiem, dlaczego nie zrobicie z tym porządku. U nas te wszystkie pedofilie i inne gendery są nie do pomyślenia. To dopiero byłby skandal!

Z licznymi imigrantami nie mamy problemów. Do mszy służy u nas skośnooki, ale jest dobrym katolikiem i bierze udział w Marszu Niepodległości, a dwie dziewczynki, Wietnamki z pochodzenia, wygrały konkursy z języka polskiego. Deklamowały niedawno Pana Tadeusza po polsku i wietnamsku; dostały wielkie brawa, mimo że w tym drugim języku nikt normalny nic nie zrozumiał. Skandale erotyczne i u nas oczywiście się też zdarzają, ale wstyd o nich pisać, a co dopiero roztrząsać.

Jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia postanowiłem pokazać szersze tło dla wydarzeń Info z Zapiecka. Jednak życie nie sprostało chęciom. Jako miejscowy skryba zostałem wrzucony w wir zajęć, które muszę opisać i sfotografować. Teraz już jest po Świętach, ale pociechę stanowi, że mieszczę się w oktawie, tuż przed dniem Świętego Sylwestra. Wyłączam telefon, zamykam drzwi, siadam i piszę. Nikt mi nie zarzuci, że nie zmieściłem się z korespondencją w 2016 roku.

Składam najserdeczniejsze życzenia świąteczne i noworoczne Wam, Najdostojniejsza Papugo i Szanowny Prezesie, oraz wszystkim, do których te życzenia właśnie docierają.

KAJ, członek korespondent

Adwent w gminie R.

Trudny okres dla wójta i proboszcza

Od niepamiętnych czasów, w gminie była tylko jedna parafia. Mieściła się w rynku miasteczka R. Wierni ściągali do niej na msze w niedzielę i święta z wiosek odległych nawet o kilkanaście kilometrów. Łatwo było trafić, ponieważ wszystkie drogi gminne łączyły się ze sobą, a ostatnie dwie przecinały się tuż pod kościółkiem, w rynku, pośrodku parafii.

Kościół św. Szczepana jest tak stary, że uzasadnionym wydaje się podejrzenie krętactwa historycznego w wykonaniu niejakiego Mieszka i Dubrawki w sprawie zasługi ochrzczenia Polan. Mieszkańcy R. przychylają się raczej do koncepcji dokonania tego wiekopomnego aktu tu właśnie, i to przez samego świętego Szczepana, w stosownej chwili przed Jego ukamienowaniem. Jasnym jest, że udowodnienie tej hipotezy wprowadziłoby pewne zamieszanie na uniwersytetach, a jeszcze większe w ministerstwie edukacji, i dlatego nikt jej oficjalnie nie podnosi, bowiem mieszczanie z R. bardzo sobie cenią spokój.

Zostawmy jednak historyczne spory na boku. Kościółek wiele razy był palony i stawiany na nowo, aż w siedemnastym wieku odbudowano go z porządnej cegły. Od tej pory, przy okazji kolejnych patriotycznych uniesień, co najwyżej tracił dach i wyposażenie. Sam rynek za to nie wytrzymał cyklicznych prób ognia i zmienił lokalizację, uciekając w głąb miasteczka, z dala od głównych gościńców i maszerujących armii. Kościół stoi teraz samotnie z wysoką dzwonnicą, a obok niego austeria dla dyliżansów, zaprojektowana dwieście lat temu w ten sposób, że z daleka patrząc, skos jej dachów stanowi jedność z bryłą świątyni.

Z biegiem czasu ilość wiernych na tyle wzrosła, że ze starej parafii wyodrębniono jeszcze trzy. W nowych miejscach postawiono kościoły, których wykańczanie wstrzymano do chwili postawienia domów parafialnych. Metodę tę zaleca episkopat, który zauważywszy, że wierni chętniej fundują kościół niż mieszkanie dla proboszcza, zastosował chwyt żywcem wzięty z brydża, zwany podwójnym impasem. Mieszkańcom gminy R. nie podoba się stosowanie hazardowych zagrań w świętej sprawie, toteż wiele gorzkich słów wylało się dotąd pod adresem pasterzy. Przytaczanie owych słów w tym miejscu nie wydaje się stosowne; faktem jest jednak, że zapał do budowy świątyń jak był, tak pozostał.

Pozornie w gminie wszystko się zmienia. Powstają nowoczesne ulice, obiekty użyteczności publicznej, nowe domy. Nie zmieniają się tylko ludzie. Tak samo, jak przed laty, w niedziele i święta wędrują do kościoła, w Boże Ciało strojąc domy gałązkami brzozowymi, a w Zielone Świątki tatarakiem. Zwyczaj wigilijny dzielenia się opłatkiem rozrósł się tu do wielkich rozmiarów. W związku z tym, w ostatnim tygodniu Adwentu wszędzie odbywa się wigilia, a popularniejsze osoby, jak wójt i ksiądz proboszcz, w miarę zbliżania się Świąt Bożego Narodzenia poruszają się coraz bardziej ślamazarnie. Trudno im się dziwić, skoro na trzy dni przed właściwą Wigilią pierwsze, z dziesięciu tego dnia, kolacje zaczynają spożywać o dziesiątej rano.

*

Takie są w gminie R. cienie dzierżenia władzy. Organizatorzy spotkań opłatkowych to widzą i współczują. Jednak z bezwzględnością mistrza świętej sprawiedliwości miejskiej zapraszają do stołu, pilnie bacząc, by dostojny gość spróbował tylko każdej z trzynastu potraw. Gość smakuje, chwali, więc zaraz idzie dokładka..., potem następny przysmak itd., itd...

Prawdopodobnie każda gmina jest wyjątkowa.

(Test nadesłany przez KAJ'a, członka korespondenta)