BEZ KOMENTARZA

Wspierające się jedna o drugą
podążają rosnącym szeregiem,
przez płot stoczni przeskakują w biegu,
swoim ruchem śpiący kraj rozbudzą.

Dalej idą już szeregiem zwartym,
patrzą w przyszłość otwarcie, en face,
w transparencie rozpala się napis :
"Jutro będzie generalny strajk".

"S" na przedzie, przegięta w paragraf,
z prawa strajku chce uczynić broń,
tuż, tuż za nią mdła wątpliwość targa
komunizmem podtuczone "O".

To "O" może jak pocisk uderzyć,
w bok sie kulać lub stoczyć na dno,
tam defetyzm może w stoczni szerzyć,
takie skrajne napięcia w niej są.

Na "L" wznosi się cała konstrukcja
tak solidny ma w prostocie kształt,
w tym szeregu ważna jego funkcja
i dlatego ktoś mu flagę dał.

"I" się łączy z wszystkimi jak z braćmi,
scala szereg od "S" aż po "Ć"
wie jak dużo będą razem znaczyć,
singiel, grupka nie przebije się.

"D" budować chce dom na ruinach
dom jest ważny, niczym brzuch w tym "D",
"A" w zamiarach pragnie je powstrzymać
by w układach nie zatracić się.

W "R" wysłuchasz coś z ostrego zgrzytu,
nader twarrrrdo głosi listę prrawd,
"kiedy rozrządzasz, nie stosuj uników,
rząd odpowiedź jasną musi dać".

"N" się trzyma w lekkiej defensywie
myśląc: kroczyć jak taran par force
nie wprowadzi się reform szczęśliwie,
znacznie łatwiej sprowokować los.

Po raz wtóry pojawia sie w puli
"O" jak kula i obłe zarazem,
ono może być wystrzałem nowych zdarzeń,
albo może się gdzieś w kącie kulić.

"Ś" się z sykiem z rozterek wyzwala,
a ten syk skrywał ból i szok,
bowiem Związek jeszcze nie odnalazł
własnej drogi - zrobił tylko krok.

"Ć" jest znakiem mądrej cierpliwości,
ta zaleta potrzebna jest tam,
gdzie się sięga po wolność w przyszłości
- solidarnie trzeba mądrych zmian.

Ten wiersz, w wiadomym czasie, napisał mój przyjaciel, zaprawiony w bojach

już w roku '68, gdy to własną piersią bronił Szechtera.

Od dłuższego czasu namawiam go, by napisał coś z okazji 35-ej rocznicy.

Wykręca się.