Ex cathedra (3)

DO KOGO

Od razu chcę uspokoić zagranicznych, no i krajowych czytelników również, że przestaję się skupiać na jakichś chamach, wyrzucających śmieci przez okna samochodów. To był tylko jeden z wielu przykładów. Chcę pisać o zasadniczych sprawach. A informacja dla was o tym, co w Polsce, to sama wyjdzie. Wiem z własnego doświadczenia, że człowiek na obczyźnie spragniony jest wieści z kraju, chce wiedzieć, co dzieje się naprawdę ważnego. Dzisiejsze źródła informacji dostępne dla Polaków zamieszkujących na stałe za granicą, to marne źródła. 

 

Bo też więcej mącą niż wyjaśniają: TV Polonia, gazety internetowe, objazdowe „wykłady” Stanisława Michalkiewicza i inne temu podobne dodatkowe elementy stałego pakietu antynostalgicznego (0,5 l wyborowej, 1 kg kiełbasy myśliwskiej, cotygodniowy zaśpiew tarararabumcykcyk w domu Kultury Polskiej oraz przywdzianie czapki krakowskiej z piórkiem).

W komentarzu do ciekawej historyjki, opisanej przez KAJ-a w "Wieściach z podwarszawskiej wioski" (o kibicach uchwałodawcach), napisałem, że ważne jest współgranie następujących elementów:

• co,
• do kogo,
• gdzie
• i kiedy.

Co, to ja dokładnie wiem, co mam napisać, kiedy (mało ważne) - teraz, bo tak mi się podoba, gdzie - na blogu klubowym, bo dobrze się tu czuję; pozostaje - do kogo.
I to „DO KOGO” wymaga szerszego omówienia. To że tempora mutant, a my się wraz z tymi czasami zmieniamy, to banał, ale też występuje tu maleńka konsekwencja. Tempora mutant, my wraz z nimi, ale - tym samym - zmienia się świat. A wraz ze światem zmienia się i Polska, o którą wszystkim nam tutaj chodzi.

Ale świat zmienia się nieco inaczej niż Polska: jeżeli świat zmienia się na gorsze, to Polska zmienia się na jeszcze gorsze.  
A jak my się zmieniamy? W swoim czasie, na forum SM, na którym, nawiasem mówiąc, wszyscy się poznaliśmy, w odpowiedzi na całkowicie bezrozumny atak na arcybiskupa Wielgusa, otworzyłem wątek Ex cathedra, na którym wyłożyłem, między innymi, że do sprawnego działania człowiek potrzebuje systemu wartości (jakiegokolwiek), świadomości swego miejsca w szeregu lojalności (co kto mnie i co ja komu) oraz wiedzy. Będę wracał do tego wątku; ma on swoje zastosowanie i w tym miejscu. Uświadomienie sobie swojego miejsca w łańcuchu lojalności, opartego o system wartości i wiedzę, pozwala na wyrobienie sobie poczucia własnej wartości. A zmiany tego poczucia, do których doszło począwszy od 1945 roku, stanowią clou wszystkiego, co nastąpiło w latach następnych, aż do dnia dzisiejszego.
Myślę, że na sierpień wystarczy.

Cdn.