Blisko cztery dekady temu, na Placu Zwycięstwa, dziś Placu Piłsudskiego, w Warszawie, w przeddzień święta Zesłania Ducha Świętego, Jan Paweł Drugi modlił się wraz z milionową publicznością o bezpośrednią Bożą interwencję i odmianę losów świata. Cud się wydarzył. Kilkanaście lat później, całkiem bezkrwawo zapadła się pod własnym ciężarem największa potęga militarna świata. W zasadzie nie wiadomo, po co tak długo konferowała święta komisja w Watykanie rozważając przypadek uzdrowienia, skoro wezwany przez Papieża Duch Święty dokonał na naszych oczach największego cudu w historii.
Oczywiście, cud to nietypowy i próżno go szukać w żywotach świętych, czy w historii Kościoła. Nad głowami zgromadzonych nie pojawiły się ogniki, wokół wzniesionych rąk kapłana nie żagwił się płomień. Patrzyłem chciwie. Nic. Może tu i ówdzie w oczach coś rozbłysło.
Proszę Państwa, jutro święto Zesłania Ducha Świętego,
może cud się nie wyczerpał i trwa nadal.
Nie traćmy nadziei.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.